Namaste!

Hallo! नमस्ते

Mijn blog bestaat al enkele jaren. Ik deel hier mijn belevenissen rond de zoektocht naar mezelf.

Ik ben An Sheela, geadopteerd uit India in 1981 en moeder van 3 fantastische tieners. Ik ben gelukkig getrouwd met Ivan, al 20 jaar lang. Hij is mijn steun en toeverlaat. Ook mijn gezin is mijn thuisbasis waar ik me altijd veilig voel. Om dit te beseffen heb ik enkele omwegen moeten maken sinds het overlijden van mijn adoptievader in 2016.

Sinds dat jaar is een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Ik ben in contact gekomen met adoptiebelangengroepen. Het heeft me naar lotgenoten geleid waar ik (h)erkennning kon vinden over mijn gevoelens en onzekerheden als volwassen geadopteerde.

Als baby heb ik nooit kunnen rouwen om het verlies van mijn Indische ouders. En ook al zijn ze uit het zicht, ze zijn niet uit mijn hart. De moeder die me 9 maanden heeft gedragen, heeft er alles aan gedaan om me toch op de wereld te zetten. Dit was niet evident in het gigantische land India, waar mannen altijd een streepje voor hadden en op sommige plaatsen nog steeds hebben. Met mijn biologische vader voel ik nog geen overtuigende verbinding. Dat stukje moet ik nog verder onderzoeken.

Lees mijn belevenissen in deze blog, want jullie zullen merken dat zeker niet alles van een leien dakje ging. Toch blijf ik doorgaan, en ben ik ervan overtuigd elke stap me dichter bij mezelf brengt. Ik mag met trots zeggen dat de An Charmain van weleer niet meer helemaal op dezelfde manier naar de wereld kijkt. Hebben jullie zin om mee door mijn bril te kijken en jullie blik over adoptie te verruimen? Leer bij over het (transnationaal) adoptieveld in België en India. Ik neem jullie graag mee op pad.

Het is allemaal best spannend! Vinden jullie dat ook?
Schrijf jullie dan in op deze blog, volg me en blijf op de hoogte van de gebeurtenissen.

Wees welkom! स्वागत हे (Svaagat he!)

#Spreadtheword #Beinspired #transnationaladoptee #India