22. Phi-You en Shee-Me

Het is maandag 24 oktober, één van de belangrijkste dagen van het jaar voor de Hindoe-gemeenschap hier in India. We worden ondergedompeld in een sfeer van lichtjes, en veel Indische muziek. Het belooft een magische dag te worden.

Om de zaken een beetje in volgorde te vertellen, begin ik hier met een samenvatting van onze eerste dagen van de reis.

Dag 1: zaterdag 22 oktober 2022
De eerste vlucht verloopt vlot. We wachten nadien in Londen Heathrow op onze connectie naar India. Tegenover mijn laatste reis in april verloopt alles naar wens en we bereiken op tijd de luchthaven in New Delhi. In de hoofdstad zijn we verplicht om de nacht in de luchthaven door te brengen. Het was de moeite niet om een hotel te boeken om maar enkele uren in een zacht bed te slapen. We komen tot de vaststelling dat zelfs in een haast lege terminal alle bedden bezet zijn. We lummelen ons de nacht door door doelloos op onze smartphones te tokkelen. Tijdens de nacht wordt het nummer van de gate tweemaal aangepast. We sjokken dus telkens met onze handbagage naar de aangegeven plek.

Dag 2: zondag 23 oktober 2022
Na een lange nacht zijn we opgelucht dat we ons in het vliegtuig kunnen ploffen. We slapen tijdens de reis. Als het eten wordt geserveerd, moet de stewardess ons wekken.

Als het vliegtuig de daling inzet, stromen mijn tranen automatisch over mijn wangen. De hand van Phineas streelt mijn arm, en ik voel dat hij, weliswaar onbewust, mijn innerlijk kind tot bedaren brengt. Het mag er zijn, ook van hem. Een grote opluchting voor mij…

Als we voet aan de grond zetten, voel ik me thuis. Mijn hart maakt een vreugdesprongetje als ik merk met welke flexibiliteit mijn zoon zich hier aanpast. De gevreesde cultuurshock valt veel beter mee dan gedacht. Hij vat zijn eerste contact met India als volgt samen: rustgevend en fascinerend. Het woord ‘rustgevend’ verbaast me en hij licht me toe dat het thuis voelen in India hem tot rust brengt. Hij vult aan dat de armoede hem raakt maar hij de bijhorende gevoelens loslaat. Waarom doet hij dat? Omdat hij het inzicht heeft dat hij als persoon geen directe oplossing voor dit probleem kan aanbieden. Op deze manier blijft de situatie draaglijk voor hem. De kerst op de taart voor mij als mama volgt wanneer hij aangeeft dat hij een kurta wil dragen. Ik regel direct een bezoek naar het hipste shoppingcenter van de stad, amper sinds een week geopend. Mijn zoon kiest 2 prachtige tenues uit, hij straalt als een Indische prins. Mijn droom om samen met hem deze stappen te ondernemen wordt werkelijkheid. Voor mij is het belangrijk dat hij zelf kiest wat hij belangrijk vindt. De beslissingen die hij neemt om zich hieraan te passen, stralen een bepaalde kracht uit. Ik ben trots om mama te mogen zijn van deze lieve gast.

We praten ’s avonds nog na over de dag, de indrukken, de gevoelens. Wat is er leuk? Wat was er moeilijk? Wat is er boeiend? Vragen die elke dag zullen terugkomen. Het verrijkt ons beiden. Ik ben benieuwd wat de rest van het verblijf ons nog zal brengen.

Dag 3: maandag 24 oktober 2022
Vandaag nemen we alleszins samen de tijd om diwali* te vieren op de échte Indische manier. Phi-You en Shee-Me, Phineas en Sheela, zoon en mama. Onze ervaringen hebben nu al een verbindend effect. Benieuwd wat de rest van de week zal geven… We worden vanaf ’s morgens de dag ingeknald met vuurpijlen, bommetjes en Indische muziek. De ganse dag baden we in deze sfeer.

*Diwali: het feest van het licht, een Hindoe-festival dat de terugkeer van de God Rama viert, die na 14 jaar ballingschap in het bos, terug naar huis keert. De huizen worden verlicht met olielampjes. De sfeer is magisch.

Sheela (met haar 16-jarige zoon Phineas)