Mummy I am your baby

I was infant and helpless,

Staring at you.

Innocent baby who couldn’t speak,

You were the feeder.

Without you, I was just a living toy.

Oh my mummy, I was only your baby.

A day came, You disowned me.

May be your compulsion,

Why was I punished for this.

You left me alone in the world,

When I couldn’t crawl.

Oh my mummy, I was only your baby.

I was in the orphanage,

Unaware of my past.

Tsunami of being disowned,

Has aftermath for entire life.

Though I got father mother, I was their adopted child.

Oh my mummy, I was only your baby.

Months passed, year passed and passed decades,

I was burning in the agony of partition of family.

Miles away from the soil where I was born,

Calling me as I growing old.

Day, weeks, months and years passed on,

I suffered the pain of separation and anxiety.

Oh my mummy, I was only your child.

Soil which was mine,

I am a foreigner here.

The place belongs to me,

No one is there to whom I can hug.

The evidence which I have,

It is buried under the time.

You may meet me or not,

Your decision always raise the question.

Oh my mummy, I was only your child.

Why did you abandon me????

We read novels, short stories and poems. Sometimes it’s romantic, sometimes it’s full of sorrow. Life is about truth and we have to face reality. The poem is about the reality of Sheela who was born in India. At the early stage her journey started. She was adopted by Belgium parents and traveled to Europe when she was not of two years also. Because of color and racism she learned her parents are not her biological parents which left her in agony of separation and anxiety. She grew up in the pain of separation. A mentally strong lady not only succeeded in her profession but at the same time she had a healthy married life where she raised her three children. She taught about her culture and values which were in her genes. In a continent where divorce rates are high she managed to run her family very well. She is in her 40’s and wants to connect to her roots. As I am giving company to find her family sometime I feel she is leading an operation in which success ratio is zero. It’s not a question of what will be the outcome. She should be appreciated for her effort. It’s not an easy task which she is carrying. I have experienced the pain. As a writer I could feel the same pain she is passing through. I will pray to god that he gives her strength to go forward in her life and find her family.

Bal Krishna Keshav

I thank Bal Krishna Keshav for his good writing skills. After two days of traveling, he summarized my story very well. I’m grateful that this writer came on my path. He is my new Indian brother: वह मेरा नया भारतीय भाई है

Vandaag, maandag 21 oktober 2024, heb ik enkele bijzondere momenten mogen beleven. Het zijn geen momenten die een hemelsbreed verschil maken maar wel momenten om te koesteren.

Vanmorgen had ik een telefoontje met de zuster van mijn kindertehuis in Patna. Het was een aangenaam en constructief gesprek. De zuster gaf aan dat ze alles betreffende mijn adoptiedossier met me gedeeld heeft. We moeten verder bouwen op deze informatie. Ze zal me overmorgen ontvangen en samen met mij de volgende stappen bespreken. Ik kijk uit naar deze dag, want ik ga ervan uit dat een constructieve samenwerking nog steeds mogelijk is.

Na dit telefoontje heb ik een auto-riskja gezocht. Voor 200 roupies heeft de chauffeur me naar West Bock 8 gebracht, naar de burelen van CARA (the Central Adoption Resource Authority). Een meeting met de directeur was voorzien, maar hij stuurde me al snel door naar een medewerkster met als origine, jawel: Bihar! Samen hebben we overlegd bij een kopje chai en een Indiase snack Kachori. Het was lekker keuvelen met als volgende resultaat: Sheela, you are a mad woman, but you are so smart and intelligent. I love your perseverance. I believe in you. Dit wil zeggen dat concrete stappen door mezelf moeten gezet worden, en dat ik insta voor mijn eigen veiligheid. Er wordt wel afgeraden om te flyeren omdat eender wie me dan contacteren, ook mensen met slechte bedoelingen. Ik voel me niet slecht en ook niet uitermate opgepept als ik weer buiten wandel. Ruimte voor meer zat er vandaag niet in, als ik India wil leren begrijpen zal ik nog wat meer tijd moeten nemen. Ik besef nogal laat dat ik geen chocolade heb achtergelaten. Ik stuur een berichtje naar de medewerkster om haar te bedanken voor haar tijd (1,5u) en ik geef mee dat ik volgende keer 2 dozen chocolade zal voorzien. Ze laat me weten dat ze geen chocolade nodig heeft maar dat ze wacht op mijn boek. Tijdens het gesprek had ze interesse getoond voor de manier waarop ik mijn zoektocht aanpak: het doorlopen van het rouwproces, de ontdekking van de Indische cultuur, het integreren van de emoties en de nieuwe informatie. Bewustwording vraagt tijd en energie… De medewerkster zag mijn ervaring als ideaal in een boekvorm. Ik laat het aan de toekomst of een boek schrijven tot de mogelijkheden behoort of niet.

Na het bezoek bij CARA ga ik lunchen bij een vriend en neem de tijd om mijn dagboek aan te vullen. Ik neem de tijd om te onthaasten en keer tegen de avond terug naar mijn hotelletje. Morgenvroeg neem ik het vliegtuig naar Patna. Twee mensen raadden met vandaag aan: Go with the flow. Dat ga ik doen. De Indian flow is er eentje waarvoor doorzettingsvermogen nodig is, vertragen, vertragen en nog eens vertragen. Een mens zou er toch een beetje gek van kunnen worden door dat schakelen tussen culturen.