38. Welkom in Patna!

Vanmorgen bereikte ik Patna om 10.05u. Bij het turen uit het vliegtuigraam zie ik de Ganges opduiken. Mijn ooglid trilt oncontroleerbaar tijdens enkele seconden. Van zodra de wielen de grond raken bij de landing, wellen tranen automatisch op. Toch rollen ze deze keer niet over mijn wangen want ik richt me tot mijn innerlijk kind: het is ok, we zijn terug ‘thuis’. Het is een speciaal moment als ik het trapje van het vliegtuig afdaal, en letterlijk voet aan de grond zet. Ik maak een vreugdesprongetje en trek een foto van het vliegtuig. Vistara Airlines, you did a good job!

Na het recupereren van mijn bagage vind ik mijn vriend tussen het volk aan de uitgang. Hij begeleidt me naar de 14 jarige bolide van zijn vader. Mijn valies en mijn handbagage wordt op de achterbank gepropt. Ik kruip vooraan naast de kersverse chauffeur. Het is een plezier om te zien wat hij op de laatste 2 jaar geleerd heeft: een rijbewijs voor de auto én voor de moto. Yeah, baby, let’s even blend in more!

Honderd meter voor de poort valt de wagen stil. Problemen met het koelsysteem. Ik heb een déjà-vu sinds de laatste keer, toen hebben mijn zoon en ik de auto naar de kant van de weg moeten duwen. Mijn zoon spreekt er nog over. Deze keer heb ik niet mee moeten duwen, maar een andere wagen is ons komen oppikken. Ik wilde graag die 100 meter wandelen maar mijn chauffeur wilde niet. Een nieuwe wagen pikte ons op. Dit is India, ik voel me meteen thuis.

Ik krijg een lekker middagmaal voorgeschoteld. We eten samen de pikante versie van omelet met brood. Nadien kruip ik op de moto ik word naar een bevriend koppel gebracht. Wat een beleving: haren in de wind en rijden maar 😊. Ik ben al opgelucht dat een helm me beschermt. Blijkbaar krijg je een boete van 1000 roepies als je geen helm draagt. Ik ben meteen verkocht. Het is nogal contradictorisch want in België zou ik niet op een moto kruipen. Hier is het normaal. De dame die me gisteren halvelings voor gek verklaarde heeft gelijk: ik neem risico’s, maar deze risico’s voelen hier goed aan. Mijn chauffeur is voorzichtig en zet me veilig af. Hij haalt me nadien weer op en brengt me naar zijn huis.

Bij het koppel leer ik enorm veel over de geschiedenis van Bihar: het kastensysteem, hoe het christendom de regio heeft bereikt en hoe het systeem van het missionariswerk functioneerde. Voor dit koppel was het het christendom de enige godsdienst die hen uit de armoede kon helpen. Waarom? Omdat deze godsdienst geen verschil maakt tussen de kasten. Iedereen is immers gelijk in het christendom. Ik luister geboeid en ik noteer de belangrijkste elementen. Ik ben benieuwd om meer te lezen over de achtergrond van Bihar, maar life getuigenissen zijn zo waardevol, soms is het zelfs interessanter om naar mensen te luisteren dan alleen maar boeken te lezen. Ze bieden me ook enkele typische Bihari snacks aan zoals puffed rice en badam. Ik bedien me de ganse namiddag met kleine hapjes en nip van de overheerlijke homemade masala chai. De ontmoeting is warm en het koppel vindt het jammer dat ik niet kan blijven voor het avondeten. Het zal voor een volgende keer zijn. Wat neem ik mee van dit bezoek? De beleving van toen ze jong waren, het schoolleven, de godsdienstbeleving, en de geschiedenis van de streek. Ik ben blij met deze achtergrond en beslis om zoveel mogelijk te leren van de omgeving en van wat de mensen me aanbieden. Benieuwd naar meer? Ik ook!

Blijf me zeker volgen!

Patna airport