8. Lucky
We zijn al enkele dagen in India. Ik voel me in mijn nopjes hoewel ik hier in Patna toch weer een beetje moet wennen aan de drukte in het verkeer: riksja’s, moto’s, bussen, fietsers, voetgangers, … iedereen verplaatst zich kriskras door elkaar. We doorkruisen de stad met het nodige getoeter. De ene claxon is al luider dan de andere.
We verblijven bij vrienden en via deze vrienden hebben we een afspraak gekregen bij het kindertehuis. Bij aankomst ben ik even de kluts kwijt: ik herken het hier helemaal niet meer. De ganse site is vernieuwd, enkel het oude kamertje van Moeder Teresa staat nog overeind.
We maken kennis met de hoofdzuster en krijgen een rondleiding. Er verblijven momenteel vooral kinderen met speciale noden en vrouwen met mentale achterstand. Ik neem de tijd om iedereen te begroeten, dit is het minste wat ik alle patiënten kan geven: het gevoel geven dat ze van tel zijn.
Bij één vrouw is het contact wel heel bijzonder. Als ik bij haar kom, grijpt ze mijn arm vast met beide handen en ze lost niet. Uit het niets zegt ze: ‘Hi sister Sheela’. Ik weet even niet waar ik het heb. Ze begint te huilen en mijn lichaam reageert automatisch mee. Een speciale band vertoont zich in de vorm van enorme genegenheid, begrip en liefde die van buiten uit naar elkaar stroomt. Ik ben letterlijk van mijn melk en moet bekomen. De zuster en Iris, die beiden getuigen zijn van dit bijzondere moment, zijn enorm geraakt.
Vandaag, 3 dagen later, heb ik de nood om Lucky terug te zien. Ik keer terug naar het kindertehuis met in mijn kielzog mijn vrienden uit Chennai.
Lucky en ik vallen elkaar huilend in de armen, en we zitten daarna een uur lang naar elkaar te kijken en met elkaar te praten. Onze handen zijn verstrengeld in elkaar. Een mooi gebaar van een situatie waaruit blijkt dat zij en ik, 40 jaar geleden samen in het kindertehuis waren. Ik als jong uk, en zij als tiener. Deze verbinding heb ik nog nooit gevoeld. Wat moet het geven als ik op een dag mijn eerste moeder zou ontmoeten. Mijn verbinding met Lucky komt van diep vanbinnen, misschien is dit een goede voorbereiding op wat er nog gaat komen. Geluk of geen geluk, we gaan door met deze uitdaging!
NL 
FR
Quelle magnifique rencontre ! Tu vois bien que tout est possible!
C’est incroyable de voir à quel point notre corps se souvient d’émotions ressenties dans la toute petite enfance. Rétablir des connexions, c’est un premier pas vers retrouver tes racines. Et un premier contact nommée Lucky est plus que prometteur ! Bonne chance pour la suite ….
Wouahhh ton message me donne des frissons! Que de bonheur
Mooi en bijzonder verhaal. Ik hoop dat de ervaring van die verbondenheid bij je mag blijven. Geniet nog intens van alles wat op je pad komt daar in je geboorteland.
Wauw, An Sheela, ik kreeg echt kippenvel bij het lezen van je laatste tekst op de blog. Ik wens je heel veel geluk daar in India! Hopelijk komt je grote droom uit! Ik duim voor jou ❤
Zo mooi! Dat gevoel moet heel intens geweest zijn. Nog veel succes verder met je zoektocht!
Zo goed dat je je voeten hebt gevolgd en haar nog eens hebt opgezocht. Bijzondere en emotionele gewaarwording, ook voor mij als lezer.
Neem mee wat je kan❤
Quel bonheur…après tout ce temps une telle connexion…c’est touchant.
Merci pour ton partage.
Bijzonder en mooi om te lezen. Goede tijd gewenst in ons India.
Oh An sheela, j ai des frissons en lisant ton histoire
Que d émotions !!!
J adore écouter ton histoire
❤️
Prachtig! Je ervaringen zijn helemaal mee te voelen via jouw woorden. Hou al het moois vast!
Zo bijzonder, die connectie vanuit het geheugen van je lichaam, die herkenning na zo’n lange tijd… Kippevel inderdaad..